مشخصات عمومی

تجهیزات ایمنی و امکانات رفاهی

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی «عصرخودرو» ، اما ظاهرا این خودرو قرار است به تعداد محدود تولید شود .

به گفته مسوولان آئودی این خودرو تنها به تعداد 10 نمونه تولید خواهد شد .

 این خودرو ساز هنوز درحال برنامه ریزی برای تولید  این خودرو عرضه عمومی آن است.

 قرار بود تولید  آئودی R8 e-tron امسال آغاز شود اما برنامه قطعی درباره تولید این خودرو به طور رسمی در چند ماه آینده اعلام خواهد شد.

جام جم آنلاين: بوگاتي ويرون جديدترين ساخته شركت خودروسازي بوگاتي است و در حال حاضر محصول اين شركت فرانسوي سريع‌ترين و گران‌ترين سوپراسپرت خياباني جهان محسوب مي‌شود. تاكنون حدود 200 دستگاه از اين اتومبيل استثنايي كه قرار است تنها در تعداد محدود ساخته شود به خريداران تحويل داده شده است.

جام جم آنلاين: رسانه‌هاي دولتي نيوزلند اعلام كردند: يك مهندس 55 ساله موفق شد با ساخت خودروهايي كلاسيك داراي موتور با استفاده از قوطي‌هاي خالي نوشابه نام خود را در كتاب ركوردهاي گينس به ثبت برساند.

جام جم آنلاين: حركت بر مدار فناوري‌هاي روز دنيا، توليد محصولاتي با قابليت‌هاي حركتي بالا و در نهايت تامين نياز بازارهاي جهاني 3 فاكتور مهمي است كه بسياري از توليدكنندگان خودرو در كشورهاي مختلف جهان سال‌هاست روي آن متمركز شده‌اند، اما به نظر مي‌رسد همزمان با توجه به 2 فاكتور نخست، كارآمد بودن خودروهاي توليدي به نوعي كه بتوان آنها را صرفا نه از قاب محصولات مفهومي ديد يك اصل اساسي است كه در خودروهاي معرفي شده در اين گزارش بخوبي ديده مي‌شود.

فرار در يك چشم به هم زدن

جام جم آنلاين: سوار شدن بر سرعتي‌ترين خودروهاي جهان براي اكثر مردم يك رويا به شمار مي‌آيد. تنها افراد بسيار اندكي هستند كه اين حس هيجان‌انگيز را تجربه كرده‌اند و اگر از آنها درباره لحظاتي كه با سرعت‌هاي خيره‌كننده در جاده‌ها حركت مي‌كرده‌اند سوال كنيد حرف‌هاي زيادي براي گفتن خواهند داشت. مجموعه‌اي از فناوري‌هاي برتر دست به دست هم مي‌دهند تا چنين خودروهايي ساخته شوند.

بدنه فوق آيروديناميك، وزن كم، به كارگيري تايرهاي مخصوص و حتي برجستگي‌هاي كوچك و بزرگ روي بدنه خودرو همگي در اين فرآيند نقش دارند. در اين گزارش با 6خودروي سرعتي جهان كه سال‌هاي 2011ـ2010 همچنان در فهرست برترين خودروها از اين حيث قرار دارند آشنا مي‌شويم.

لذت و هيجان رانندگي با خودروهاي كروكي

جام جم آنلاين: خودروهاي باسقف متحرك يا به اصطلاح كروكي همواره براي علاقه‌مندان به خودرو از جذابيت‌هاي خاصي برخوردار بوده‌اند. در دهه‌هاي 60 و 70 ميلادي بسياري از شركت‌هاي خودروسازي به توليد اين دسته از خودروها روي آورده بودند، چون مي‌دانستند در بازار جهاني براي اين نوع خودروها كم طرفداري وجود ندارد.

اين نگرش در عصر حاضر نيز بخوبي ديده مي‌شود. شركت كرايسلر از جمله برندهاي خودروسازي بوده كه به طراحي و توليد اين دسته از خودروها توجه زيادي داشته است و اخيرا نيز با ارائه نسخه جديد و به روز شده Chrysler 200 Convertible توجهات را به خود جلب كرده است.

برای مدتها فولكس قورباغه ای اتومبیل شخصی بسیاری از افسران عالی رتبه آلمانی بود. تاریخچه فولكس بیتل (beetle به معنای سوسك كه در آلمانی به آن Kaefer گفته می شود) یا به قول ایرانی ها فولكس قورباغه ای به قبل از جنگ جهانی دوم در آلمان برمی گردد. آن هنگام كه فردیناند پورشه (Ferdinand Porsche) در این فكر بود تا به تولید انبوه اتومبیلی بپردازد كه قشر متوسط آلمان هم بتوانند آن را خریداری كنند.او فكرش را با آدولف هیتلر (Adolf Hitler)، جوانی كه حتی رانندگی كردن نمی دانست ولی از علاقمندان جدی اتومبیل بود در میان گذاشت. هیتلر از مدت ها قبل - سال ۱۹۲۳ - با خواندن زندگینامه هنری فورد (Henry Ford) در زندان به شدت تحت تاثیر او و تولیدات شركت فورد بود.
فردیناند پورشه پیش از این روی یك سری اتومبیل كوچك كار كرده بود. هدف او از اینكار آزمایش قطعاتی بود كه قرار است بعد ها در اتومبیل مورد علاقه اش بكار برده شود. یك نمونه ساخته شده از این اتومبیل ها مدل ۳۲ NSU در سال ۱۹۳۴ بود كه چهار سیلندر داشت و موتورش در قسمت عقب ماشین بود و تا حدودی شبیه فولكس قورباغه ای امروزی كار می كرد.فوریه سال ۱۹۳۳ هیتلر صدر اعظم آلمان شد و در نمایشگاه اتومبیل برلین تصمیم خود را برای تولید ماشین در آلمان اعلام كرد. یك سال بعد در نمایشگاهی توضیح داد كه دولتش از تولید یك اتومبیل مردمی حمایت خواهد كرد.تحت تاثیر قابلیت های طراحی پورشه،هیتلرطراحی اولیه اتومبیل مورد نظر خود را به او داد، هدف آن بود كه اتومبیل بتواند دو بزرگسال و سه كودك را با سرعت شصت كیلومتر در ساعت و با مصرفی در حدود ۳۳ مایل بر گالن حمل كند. قیمت این ماشین نباید بیش از قیمت یك موتور سیكلت، یعنی حدود ۱۰۰۰ مارك (Reichmark) در می آمد.پورشه مطمئن نبود كه قیمت تمام شده این ماشین را بتوان واقعا تا این اندازه پایین آورد، اما به هر حال این پروژه را قبول كرد. نام این پروژه مدل ۶۰ بود و به دلیل محدودیت زمانی در ساخت آن از همان اجزاء و طراحی NSU استفاده شد.
هیتلر به هنگام بازدید از كارخانه KdF-Stadt اواخر ۱۹۳۵ اولین نمونه ساخته شده از این ماشین در دو مدل V۱ و V۲ - كه كروكی بود و سقفی قابل باز و بسته شدن داشت - در خیابانها مشاهده می شد. بدنه آنها متشكل از آلومینیومی بود كه روی چوب پرس شده بود. اما در سال ۱۹۳۶ بدنه استیل و یك موتور با حجم ۹۸۴ سی سی و قدرت ۲۲ اسب بخار كه حداكثر سرعت آن ۶۵ مایل بر ساعت بود جایگزین بدنه و موتور مدلهای قبلی شد.مدل ۳۰ ، نمونه ساخته شده بعدی بود كه توسط دیملر بنز (Daimler-Benz) ساخته شد. هر چند او معتقد بود شهرت و اعتبار نامش با ساخت چنین ماشین ارزان قیمتی ممكن است به خطر بیفتد و به همین دلیل برای ساخت آن خیلی مشتاق نبود.
ماشین ساخته شده توسط دیملر بنز در سربازخانه های نیروهای SS در نزدیكی شهر اشتودگارت (Stuttgart) تست شد و حدود ۲۰۰ سرباز با آن رانندگی كردند، تا زمانی كه تمام اشكالات داخلی آن رفع شد. در این مدت پورشه به منظور آشنایی با روش های جدیدی كه در ساخت ماشین استفاده می شد به آمریكا رفت و تعدادی از مهندسان مهاجر آلمانی را كه در كارخانه های آمریكایی كار می كردند، استخدام كرد. در سال ۱۹۳۷ از كارخانه اصلی كه درشهر اشتودگارت بود درخواست شد تا تعداد سی عدد اتومبیل برای ارسال به فستیوال ها و نمایشگاه های مختلف بسازد. آنها می خواستند از این طریق توجه عموم مردم آلمان برای خرید این ماشین را جلب كند. هیتلر همچنین یك طرح پس انداز به مردم ارائه كرد، در این طرح عموم مردم می توانستند تمبر جمع كنند و به جای پول ماشین به دولت بدهند.
در ماه مه ،۱۹۳۸ در مراسم جشنی با حضور جمعیتی هفتاد هزارنفری از مردم و ۱۵۰ خبرنگار، هیتلر كارخانه جدید ساخت این ماشین را افتتاح كرد. او اعلام كرد كه مدل این ماشین بنام صKdF-Wagen یاagen Strength through joy است. شهری كه كارخانه این اتومبیل در آن واقع بود به حمایت از كارخانه، كی دی اف اشتاد (KdF-Stadt) نام گرفت. تولید این كارخانه از سپتامبر ۱۹۳۹ آغاز شد، همان ماهی كه جنگ جهانی دوم آغاز شد و هیچ یك از هزاران نفری كه تمبر جمع آوری كرده بودند صاحب ماشین نشدند.مدل سال ۱۹۴۹ كمپانی Kamrmann در زمان جنگ، KdF-Wagen تبدیل به وسیله نقلیه نظامی شد و Kubelwagen (كوبل واگن) نام گرفت كه یك ماشین تست شده با بدنه ای بسیار محكم بود و بعدها موتور آن برای استفاده در ماشین های دیگر توسعه داده شد. در سال ،۱۹۴۲Kubelwagenبا Schwimmwagen كه یك وسیله نقلیه چهار چرخ بود كه هم در خشكی و هم در آب حركت می كرد، ادغام شد.
در سال ۱۹۴۳ بیش از دوازده هزار نفر از زندانیان در این كارخانه كار می كردند كه در آن زمان تقریبا كارش تعمیر هواپیما بود. پس از آن نیز در این كارخانه تا پایان جنگ بمب های دور برد ساخته می شد كه سرانجام توسط نیروهای آمریكایی تخریب شد. بالاخره جنگ به پایان رسید و در سال ۱۹۴۵ هیتلر خودكشی كرد. آلمان به چند بخش تقسیم شد و كارخانه KdF در بخشی كه تحت كنترل انگلیس ها بود قرار گرفت. كارخانه مذكور، به منظور حمل و نقل نیروهای اشغالی شروع به ساخت مجدد فولكس قورباغه ای (beetle) كرد. نام شهری كه كارخانه در آن قرار داشت به ولفزبورگ (Wolfsburg) و نام كارخانه بهWolfsburg Motor Works تبدیل شد.تا سال ۱۹۴۶ فقط از قطعات قابل دسترس و موجود در انبار برای ساخت ماشین ها استفاده می شد. پس از آن به تدریج تولیدات كارخانه به هزار عدد در ماه رسید.
در این سال دو مدل مخصوص ماشین ساخته شد كه یكی از آنها Radclyffe بود، ماشینی دو نفره برای رفت و آمد كلنل Charles Radclyffe در تابستان ۱۹۴۶ و دیگری ماشینی چهار نفره بود كه برای رفت و آمد شخصی Ivan Hirst استفاده می شد.انواع مدل كارخانه Hebmuller در سال ۱۹۴۹ در سال ۱۹۴۸ بعد ازاینكه هینز نوردهوف (Heinz Nordhoff) به عنوان مدیر كمپانی فولكس واگن منصوب شد، تصمیم گرفت كمپانی را توسعه دهد و در این راستا دو كارخانه برای تولید نمونه هایی با سقف متحرك (كروكی) فولكس قورباغه ای در نظر گرفته شدند. یكی از آنها كارمان (Karmann) برای ساخت نمونه چهار نفره و هبمولر (Hebmuller) برای نمونه های دو نفره در نظر گرفته شد. كاپوت و پنجره ها در هر دو یك شكل بودند و مدل های ساخته شده توسط فولكس واگن تست و تایید می شد.تا آخر سال ۱۹۴۹ تعداد ۳۵۸ نمونه كروك دار دو نفره و ۳۶۴ نمونه چهار نفره ساخته شده بود. در۲۳ جولای همان سال كارخانه Hebmuller دچار حریق شد، با وجود خسارات بسیار پس از چهار هفته به كمك كارگران، مجددا شروع به كار كرد. اما خط تولید كند پیش می رفت بطوریكه در سال ۱۹۵۰ فقط ۳۱۹ اتومبیل ساخته شد در حالیكه درهمان زمان تعداد تولیدات Karmann به ۲۶۷۹ رسیده بود.
سرانجام در سال ۱۹۵۲ خط تولید آن به كارخانه Karmann منتقل شد. فولكس واگن ادعای فروش ۶۹۶ مدل Hebmuller از ۷۵۰ ماشین تولید شده را كرد. كارخانه Wolfsburg تا سال ۱۹۷۸ به تولید خود ادامه داد. در سال ۱۹۷۱ با ساخت Super Beetle تغییر بزرگی بوجود آمد (از انواع قدیمی كه هم اكنون در برخی شهر های ایران هم مشاهده می شود). در این مدل جدید جای باك بنزین و لاستیك زاپاس عوض شده بود، پس از آن مدل ۱۳۰۲S از Super Beetle كه دارای موتور ۱۶۰۰ سی سی و قدرت ۵۰ اسب بخار بود نیز به بازار آمد. در ۱۷ فوریه ،۱۹۷۲ بالاخره فولكس قورباغه ای از مدل T كمپانی فورد كه عنوان محبوب ترین اتومبیل را بخود اختصاص داده بود، پیشی گرفت. آخرین تولیدات آلمانی این ماشین در ژانویه سال ۱۹۷۸ بود. پس از آن در پوابلای (Puebla) مكزیك در كارخانه ای كه در سال ۱۹۵۴ ساخته شده بود، تولید آن ادامه پیدا كرد. در ماه مه سال ۱۹۸۱ تعداد بیست میلیون beetle در مكزیك ساخته شد و برای فروش به اروپا صادر شد

چه کسی فکر می کرد از نتیجه یک آزمایشی که در خیابان مون مارتو پاریس رخ داد به پیدایش یک کمپانی جدید در صنعت خودرو سازی منجر بشود.

در تاریخ 24 دسامبر 1898 حرکت یک اتومبیلی بنام Vaiturett که دارای موتوری به حجم 270 سی سی که می توانست 1.75 اسب بخار را تولید کند و توسط یک گیربکس 3 سرعته با سرعت 30 کیلومتر در ساعت حرکت کند باعث شد تا کمپانی رنو ایجاد شود و در اصل این اولین تولید کمپانی رنو بود.
در روز اول اکتبر 1898 برادران رنو ( لوییس، فرناندو، مارسل ) کمپانی Renault Freres یا همان برادران رنو را در اطراف پاریس در محلی بنام پولون بیانکو تاسیس کردند و این اولین کمپانی رنو بود و توانستند گام بزرگی را در صنعت خودرو سازی فرانسه ایجاد کنند.
کمپانی شروع کار خود را با 2 مدل آغاز نمود مدل اول که همان uaiturette معروف بود و مدل دوم که بر گرفته از همان مدل اول بود با این تفاوت که حجم موتور آن از 270 سی سی به 450 سی سی افزایش پیدا کرده بود.
کمپانی با شناختی که از خود ایجاد کرده بود توانست شبکه های فروش خود را در سراسر دنیا گسترش دهد و همه روزه به تعداد هواداران خود اضافه کند.
مارسل رنو در 24 می سال 1903 جهان را بدر1ود گفت و سهم او در اختیار برادرش لوییس قرار گرفت

در سال 1908 لوییس سهم فرناندو را خریداری کرد و این موضوع باعث شد تا رنو به نام جدیدی ارائه شود Societe des Automobiles Renault و بعد از این فرناندو در 23 مارس 1909 در گذشت.
در سال های بعد رنو با ساختن تاکسی برای شهر پاریس از محبوبیت خاصی برخوردار شد و بعدها با همکاری هایی که بین شرکت رنو و فورد ایجاد شد شروع به ساخت خودروهای تشریفاتی کرد و تا حدودی نیز موفق شد.
رنو علاوه بر تولید اتومبیل در زمینه های دیگری نیز فعالیت خود را آغاز کرد از جمله ساختن موتورهای کشتی، تراکتور و ماشین آلات صنعتی.
رنو در صنعت نظامی هم شروع به کار کرد در جنگ جهانی اول اولین توپ جنگی خود را ساخت و بعد از آن اقدام به ساخت اولین تانک خود بنام FT17 کرد.
کمپانی برای بهبود بخشیدن به کیفیت ساخت شروع به ایجاد کمپانی های برای تولید قطعات خود نمود که از جمله آنها می توان به کمپانی SAFE کرد که با موفقیت آنها در این زمینه باعث ایجاد کمپانی دیگر قطعات شد.
از سال 1939 تا 1945 کمپانی دچار ضعفهای شدیدی شد از طرفی بمباران های جنگ جهانی دوم که خسارتهای زیادی را بجا آورد و از طرف دیگر دستگیری لوییس رنو به جرم همکاری با دشمن و مرگ وی در 24 اکتبر 1944 همگی دست به دست هم داده بودند تا کمپانی رنو را نابود کنند اما سرانجام در سال 1945 دولت فرانسه رنو را به یک کمپانی ملی تبدیل کرد و این بار نیز با نام جدیدی ارائه شد

ایده اصلی ساخت جیپ عمدتاً از ذهن فرماندهان نظامی درجنگ جهانی اول تراوش کرد

ایده اصلی ساخت جیپ عمدتاً از ذهن فرماندهان نظامی درجنگ جهانی اول تراوش کرد. جاییکه انسان و اسب در میادین باتلاقی و گل آلود جنگ از ادامه راه باز می‌ایستادند و گاهی جان خود را از دست میدادند. این نیاز به خودرویی چند منظوره که در ابتدای پیدایش و طرحهای اولیه او را به همین اسم میشناختند، باعث پیدایش اولین اتومبیل دودیفرانسیل به نام جیپ گردید.
نام جیپ از کلمه General Purpose به معنای چند‌منظوره که به اختصار به (G.P) و در اثر تلفظ زیاد به Jeep بدل شد گرفته شده. رئیس هیات مدیره ویلیز (Willys) آقای Ward M. Canaday از اوایل سال ١٩٣٩ بدنبال ساخت خودرویی سبک برای اهداف شناسایی-نظامی بود، با آغاز جنگ دوم جهانی در سوم سپتامبر همان سال در اروپا، و پیشبینی درگیری آمریکا دراین بحران، او پی‌گیری بیشتری نشان داد. حاصل مذاکرات او و افسران تدارکات ارتش برای ساخت خودرویی که در میادین جنگ قابل استفاده باشد آن بود که قرار شد کمپانی ویلیز نمونه اولیه را جهت بررسی آماده نماید.
در خلال پاییز همان سال شرکت ویلیز متوجه شد که کمپانی بنتام (Bantam) که نام پیشینش ( American Austin ) بود نیز در این داستان دستی دارد، بعدها آقای Canaday متوجه آنچه طراحان کمپانی بنتام بدنبال ساختنش بودند مدل پیشرفته‌تری از یک موتور سیکلت جعبه بغل‌دار ( Side Car ) بوده است، خودرویی سبک و سریع با ظرفیت حمل سه نفر، درحالیکه ویلیز بدنبال ساخت خودرویی مقاوم و زورمند با اهداف فوق‌العاده بود.
طرح اولیه خودرو با مشخصات فنی ویژه در ژوئن ١٩٤٠ از سوی ارتش آمریکا ارائه شد و از بین ١٣٥ شرکت صنعتی که برای کار بر روی این مدل از آنها دعوت شده بود تنها سه کمپانی پا پیش نهادند، کمپانی بنتام، کمپانی ویلیز و کمپانی فورد. مدل اولیه موتور چهار سیلندر جیپ در سال ١٩٤٠ به سفارش کمپانی بنتام توسط شرکت کنتینانتال (Continental) ساخته شد ولی این کمپانی بنا به دلایلی در ادامه مسیر ساخت این وسیله نقلیه از دور رقابت کناره گرفت. مشخصات فنی خودروی جیپ مورد نیاز ارتش آمریکا که در ٢٧ ژوئن ١٩٤٠ از سوی کمیته فنی تدارکات ارتش در واشنگتن به کمپانی‌های سازنده ابلاغ شده بود بیانگر وسیله‌ای دودیفرانسیل به‌شرح زیر بود.

الف) حداکثر وزن خودرو در حدود ٥٩٠ کیلوگرم (البته به‌زودی مشخص شد که این رقم غیر عملی بوده و ارتش آنرا به ٩٧٠ کیلوگرم افزایش داد)
ب) حداقل گشتاور تولیدی موتور: ٨٥ پاوند/فیت
ج) فاصله محورها: حداکثر ٨٠ اینچ
د) عرض محورها: حداکثر ٤٧ اینچ
ر) ارتفاع شاسی از سطح زمین: حداقل ٢٥/٦ اینچ
و) ظرفیت ترابری: ٦٠٠ پاوند

زمانی که برای ساخت نمونه اولیه این خودرو به کمپانی‌های شرکت کننده در این مناقصه داده شده بود ٤٩ روز بود، فرصت کمی که کارها را مشکلتر می‌کرد. بنابراین ویلیز اورلند (Willys Overland) درخواست مدت زمان بیشتری را کرد تا بتواند نمونه‌اش را به اتمام برساند، درحالی‌که امید کمپانی بنتام کمک گرفتن از کمپانیهای دیگر بود.
نمونه اولیه خودرویی که بعدها تبدیل به اولین جیپ نظامی دنیا یعنی Willys MB گردید، توسط مهندسی اهل دیترویت بنام کارل پرابست ( Karl Probst ) طراحی شد. وی که قبلا برای چندین کمپانی خودروسازی کارکرده بود و ورزیدگی و خلاقیتش بر همگان اثبات گردیده بود، توسط رئیس "کمیته مشورتی پدافند ملی" آقای ویلیام اس نادزن (William S. Knudsen) (رئیس سابق کمپانی جنرال موتور) معرفی گردید. پراپست پذیرفت که این وظیفه میهن‌پرستانه را بدون دریافت هیچگونه حقوق و دستمزدی به‌انجام برساند. وی از ١٧ جولای ١٩٤٠ مشغول بکار شد و تنها ظرف دو روز، طرحهای اولیه خودروی مورد نظر بنتام را آماده کرد، نمونه‌ای که بعدها به خودروی جیپ تبدیل گردید. طرح پیشنهادی بنتام همراه با شمایی از خودروی مورد نظر در ٢٢‌ جولای ارائه گردید. طرح پیشنهادی ادعا داشت که وزن مورد نظر ارتش را رعایت کرده، حال آنکه بعدها در عمل در طی ساخت نمونه اولیه معلوم شد که بسیار سنگین‌تر است.
اولین نمونه دست‌ساز بنتام در ٢١ سپتامبر ١٩٤٠ تکمیل گردید، در حالیکه توانسته بود زمان ٤٩ روز را رعایت کند. ارتش این نمونه را تحت آزمایشهای سخت و طاقت‌فرسا قرار داد، ٣٤٠٠ مایل را طی کرد که تنها ٢٥٠ مایل آن جاده آسفالته بود، و سرانجام آزمایش کنندگان چنین نتیجه‌گیری کردند: این خودرو قدرت فراوان خود را اثبات کرد و نشان داد که تمامی نیازهای ما را برآورده خواهد کرد.
سرانجام کمپانی ویلیز و فورد نیز نمونه‌هایی را بر مبنای طرحهای بنتام (که از طرف ارتش به آنها ارائه شده بود) آماده ساختند. کمپانی ویلیز در نمونه خود که کوآد Quad (چهارگوش) نامگذاری شده بود و فورد در نمونه خود بنام پیگمی Pygmy (کوتوله) هرکدام تغییراتی را به صلاحدید خویش به نمونه اولیه بنتام اضافه کردند. بطور مثال ویلیز بخاطر موتورش سنگین‌تر از نمونه بنتام بود که البته این تغییر بی‌دلیل هم نبود، خودروی ویلیز که از موتوری ساخت کمپانی ویلیز اوورلند بنام گو دویل (Go Devil) بهره میگرفت تنها خودرویی بود که توانسته بود قدرت مورد نظر ارتش را تامین کند. در حقیقت قدرت تولیدی موتور ویلیز که ١٠٥ پاوند/فیت گشتاور تولید میکرد نه تنها بسیار بیشتر از درخواست ارتش بود، بلکه موتور ٨٣ پاوند/فیتی بنتام و موتور ٨٥ پاوند/فیتی فورد را بی‌ارزش جلوه می‌داد.
در نهایت با توجه به وضعیت متزلزل اقتصادی و خط تولید ضعیف بنتام همچنین برتری‌های خودروی ویلیز، قرارداد ارتش به کمپانی ویلیز اوورلند واگذار شد و از آنجائیکه وزارت دفاع آمریکا احتیاج داشت که تعداد زیادی از این خودرو در مدت بسیار کوتاهی تولید شود، کمپانی ویلیز اوورلند از دولت درخواست مجوز غیر انحصاری کرد، تا بتواند به کمپانیهای دیگر اجازه تولید خودرو بر اساس مشخصات ویلیز را اعطاء نماید. بر همین اساس، کمپانی ویلیز مشخصات کامل خودروی مورد نظر خود را به کمپانی فورد که در تولید سری و سیستم تولید خطی بسیار پرتوان بود ارائه کرد.
در دوران جنگ دوم جهانی ویلیز و فورد بیش از ٧٠٠٠٠٠ سفارش دریافت کردند که ٣٣٠٠٠٠ عدد از این خودروها را که ویلیز ام‌بی (Willys MB) نامیده می‌شد در کمپانی ویلیز ساخته شد. شماره سریال ١٥٠٠ دستگاه جیپهای اولیه از ١٠٧٢ تا ٢٥٧٢ و با شماره ثبت W-۲۰۱۵۹۱۹ بود و هنوز هم کلکسیونرها در سراسر جهان بدنبال یافتن هرچه بیشتر از این مجموعه اولیه میباشند

مدلی از مزدا که در کشورمان با نام 323GLX شناخته می شود در كل ، حدود ۱۷ نام مختلف را داراست .
اين خودرو در عين حال يكی از كهن ترين سری خودروهای ژاپنی محسوب می شود ، چرا كه حدود ۴۰ سال از توليد اولين نسل ۳۲۳ در ژاپن می گذرد . اين خودرو كه از ابتدای توليد در سال ۱۹۶۴ تا كنون در ژاپن با نام Familia شناخته می شود ، تا سال ۱۹۷۷ تنها با همين نام شناخته می شد ، اما از آن سال به بعد مدل صادراتی اين خودرو ، نام GLC كه مخفف Great Little Car است ، به خود گرفت . اين روند تا سال ۱۹۸۵ ( سال پايان توليد نسل پنجم ) ادامه يافت و اين خودرو در ژاپن و چند كشور آسيايی ديگر با نام Familia و در ديگر نقاط دنيا با نام GLC شناخته می شد . اولين مدل Familia را در زير می بينيد ( نسل اول - ۱۹۶۴ ).
اما با آغاز توليد نسل ششم اين خودرو در سال ۱۹۸۵ نام ۳۲۳ جايگزين GLC گرديد و همچنين با خريد قسمت عمده ای از سهام مزدا توسط كارخانه فورد ، خودرويی از اين سری با نام Mercory Tracer با همان اتاق Familia توسط كارخانه فورد آفريقای جنوبی عرضه شد . همين تعدد نامها باعث بروز مشكلاتی براي خريد و فروش و عرضه قطعات يدكی اين خودروها شد ٬ چرا كه نام اين سری در همه جا يكسان نبود و همگان هم از وجود نامهای ديگر اين خودرو در كشورهای ديگر اطلاع نداشتند ، پس كارخانه مزدا كه پيش بينی افزايش تعداد نامهای اين خودرو در نسل های بعدی را نيز می كرد ، تصميم گرفت تا با اختصاص كدهای ۲ حرفی نامی مشترك برای هر يك از نسل های سری ۳۲۳ اختصاص دهد و اين كد گذاری با كد BF برای نسل ششم ( ۱۹۸۵-۱۹۹۰ ) آغاز شد . از سال ۱۹۹۰ و با شروع توليد نسل هفتم بود كه تعداد نامهای اين خودرو افزايش يافت و اين خودرو كه در مدلهای ۴ درب سدان و ۳ درب هاچ بك توليد می شد ، در نقاط مختلف با نامهای زير عرضه می شد:
• ۴ درب سدان : Protege ( آمريكای شمالی ) ، Familia ( ژاپن و چند كشور آسيايی ) ، 323 ( اروپا ، ساير كشورهای آسيايی ، اقيانوسيه و آمريكای لاتين ) ، Haima CA 7130 ( چين ) و Mercury Tracer ( آفريقای جنوبی ) .
• ۳ درب هاچ بك : 323 ( در تمام نقاط جهان ) .
نسل هفتم ( ۹۵-۹۰) BG نام گرفت و اين خودرو با موتورهای ،
B8 ) SOHC 1.8l ) همچنين BP ) DOHC 1.8l ) و B6 ) DOHC 1.6l ) عرضه گرديد .اين سری با مقبوليت خاصی به خصوص در آمريكای شمالی روبرو شد و توليدش تا سال ۱۹۹۵ ادامه يافت تا اينكه در اين سال جای خود را به نسل هشتم با كد BH داد و اين مدل ، همان مدلی است كه در كشورمان با نام 323F شناخته می شود . موتورهای بكار رفته در اين سری نيز ،
Z5 ) DOHC 1.5l ) همچنين BP ) DOHC 1.8l ) و B6 ) DOHC 1.6l ) می باشد . اما در مدل موجود در ايران از موتور مدل B6 كه از موتورهای نسل قبلی مزدا ( نسل هفتم BG سالهای ۹۴-۹۰) می باشد و در ديگر نقاط دنيا كمتر بر روی نسل هشتم نصب شده و تنها برای دو مدل AWD برای مدت محدودی بكار برده شد ، استفاده شده است .
ليست نامهای مختلف سری BH ( همان 323F خودمان ) را در زير می بينيد :
•۴ درب سدان : Protege ( آمريكای شمالی ) ، Familia ( ژاپن و چند كشور آسيايی ) ، 323 ( اروپا ، ساير كشورهای آسيايی ، اقيانوسيه و آمريكای لاتين ) ، Haima ( چين ) ، Mercury Tracer ( آفريقای جنوبی ) و Ford Escort ( آسيا ).
•۳ درب هاچ بك : 323 ( آسيا ) ، Familia ( ژاپن ) و 323P ( اروپا ) .
•۳ درب فست بك : 323C ( اروپا ) ، 323 ( كانادا ) و Familia Neo ( ژاپن ) .
•۵ درب هاچ بك : 323F ( اروپا ) ، Astina ( اروپا و اقيانوسيه ) و Lantis ( ژاپن ) .
اما همانطور كه ملاحظه نموديد نام 323F به خودروهای ۵ درب هاچ بك موجود در اروپا اطلاق می شود و نامگذاری اين خودرو با اين نام در كشورمان برای خودروی ۴ درب سدان ، بدعتی ديگر در نامگذاری اين خودرو محسوب می شود ، به هر روی با وجود مجهز بودن نسل هشتم به مواردی چون Air Bag و ABS و ... در ديگر نقاط جهان ، خودروی موجود در ايران حتی از داشتن گرمكن شيشه عقب نيز بی بهره است و موتور قديمی B6 بكار رفته در آن نيز كه با سيستم جرقه دلكو دار و سيستم انژكتور بدون سنسور اكسيژن ( بدليل اينكه سرب كاركرد سنسور اكسيژن را مختل می كند و در زمان توليد اين خودرو ، بنزينهای كشورمان سرب دار بودند ، بجای سنسور اكسيژن از يك مقاوت متغير با قابلبت تنظيم دستی در اين خودرو استفاده شده ) كار می كند ، از ديگر نقاط ضعف اين خودرو است .
سال ۱۹۹۸ پايان توليد سری BH بود و از ابتدای سال ۱۹۹۹ سری جديدتر ، با كد BJ روانه بازار گرديد ، اين خودرو كه در كشورمان با نام 323GLX شناخته می شود از مقبوليت بسياری در سطح جهان برخوردار شد ، بطوريكه هشت كشور از جمله ايران ، اقدام به مونتاژ اين خودرو نمودند ، اين خودرو كه دارای موتورهای ،ZM ) DOHC 1.6l ) همچنين FP ) DOHC 1.8l ) و FS ) DOHC 2.0l ) می باشد نسل نهم سری ۳۲۳ محسوب می شود ( تعداد محدودی از اين سری در برخی کشورها مجهز به موتورهای 1.3 و 1.4 ، نيز می باشد ) .
نامهای مختلف اين نسل در كشورها و يا قاره های مختلف به شرح زير است :
•۴ درب سدان : Protege ( آمريكای شمالی ) ، Familia ( ژاپن و چند كشور آسيايی ) ، 323 ( قسمتی از اروپا ، ساير كشورهای آسيايی از جمله ايران ، اقيانوسيه و برخی كشورهاي آمريكای لاتين ) ،
موضوعات مرتبط: تاريخچه مزدا 323، ،
برچسب‌ها:

مرسدس نام يك دختر اسپانيايي است و اصولاً يك اسم اسپانيايي است كه به معناي وقار و زيبايي است. آن آرم جاودان در سال ۱۹۰۳ طراحي گرديد اما در سال هاي ۱۹۰۹ (دو بار)، ۱۹۱۶ و ۱۹۲۱ تكامل يافت تا اينكه در سال ۱۹۲۶ به يك ستاره طلايي با دايره اي كه دور آن را محصور كرده بود مبدل گرديد و تا به امروز به همين شكل و شمايل ماند.
كارل بنز در بيست و پنج نوامبر سال ۱۸۴۴ در كاسروه (يكي از شهرهاي آلمان) پا به عرصه وجود گذاشت وقتي دو ساله بود پدرش درگذشت. با وجود وضع بد مالي، مادرش امكانات آموزشي را براي او فراهم نمود. كارل بنز دبيرستان را زير نظر «فرديناند رتين بافر» به پايان رساند و بعد از آن در دانشكده فني در شهر كاسروه ادامه تحصيل داد. همزمان با تحصيل يك دوره دو ساله را در يك كارخانه فني و مهندسي در كاسروه گذراند در مدتي كه آنجا بود، كارل تجربه هاي مقدماتي را در همه زمينه هاي فني كسب كرد. اولين تجربه كاري او، به عنوان يك طراح در ساخت يك كارخانه در شهر «مانهايم» بود. وي در سال ۱۸۶۸كارش را از دست داد و جذب شركتي به نام «Gebruder Benckiser Eisen werke und Maschines Fabrik» شد اين شركت بيشتر كارهاي ساختماني و پلسازي انجام مي داد. سپس در كارخانه «Ben ckiser» در وين مشغول بكار شد.
در سال ۱۸۷۱ اولين شركت خود را در مانهايم به كمك يك مكانيك به نام آگوست ريتر تاسيس كرد و به زودي معلوم شد ريتر همكار مناسبي نيست در نهايت بنز تنها با كمك نامزدش، برتا رينگر، موفق شد بر موانعي كه سد راه او شده بودند پيروز شود يكي از دلايل پيروزي او اين بود كه برتا جهيزيه اش را فروخت و بنز توانست سهام ريتر را خريداري نمايد.

در سال ۱۸۷۲ برتا و كارل ازدواج نمودند. كارل و برتا پنج فرزند به نامهاي ايگن (۱۸۷۳)، ريچارد (۱۸۷۴)، كلارا (۱۸۷۷)، تايلد (۱۸۲)، الن (۱۸۹۰) داشتند.
بنز ابتدا در تجارت موفقيتي بدست نياورد و خوش شانس نبود.براي مثال « oumdry and mechanical work shop» كه از كارگاه هاي او بود توسط ماموران سلطنتي مصادره شد در طول اين مدت كارل تمام توانايي اش را روي توسعه موتورهاي دو زمانه متمركز كرد.
بنز چند امتياز مهم براي توليد و تكميل كردن موتور دو زمانه اش دريافت كرد و تا وقتي كه به استانداردهاي مورد نظرش نرسيد، دست از كار نكشيد به عنوان مثال يكي از اين امتيازهايي كه به بنز اعطا شد اين بود كه سيستم موتورهاي سرعتش را تنظيم كند وي با كمك مخترعان و همكاران جديدش، عكاس معروف «اميل بوهلر» و برادرش، يك بازرگان و با پشتيباني مالي يك بانك در مانهايم يك شركت سهامي در سال ۱۸۸۲ تاسيس كردند و آن را «Gas motoren-fabrik Mannheim» ناميدند. كارل بنز ۵۰% از سهام شركت را در اختيار داشت او به عنوان يك عضو هيئت مديره و سهام دار از حق اظهار نظر كمتري نسبت به ديگران برخوردار بود همكارانش «ديگر سهامداران» سعي كردند كه نفوذشان را در شركت بيشتر كنند و بالاخره اين برخوردها باعث شد كه بنز شركت را در سال ۱۸۸۳ ترك كند.
در سال ۱۸۸۳ بنز يك پشتيبان مالي ديگر را در ماكس رز پيدا نمود او كسي نبود جز «بردريك ويلهم ابلينگر». فردريك فروشگاه دوچرخه فروشي را اداره مي نمود و بنز علاقه وافري را به وسايل موتوري در او يافت. در اكتبر همان سال بنز و ۲ نفر ديگر كه يكي از آنها فردريك بود شركت «Benz & co» را تاسيس نمودند نيروي كار اين شركت به ۲۵ نفر مي رسيد. اين كمپاني تا جايي پيشرفت كرد كه قادر بود امتياز توليد موتورهاي بنزيني را واگذار كند
اكنون بنز مي توانست بيشتر وقتش را وقف توسعه موتورهاي اتومبيل كند. وي راه خويش را از دايلمر جدا كرد و موتور چهار زمانه بنزيني خودش را بر روي كالسكه اي نصب كرد. در سال ۱۸۸۶ بنز از اولين خودروي خود پرده برداري كرد و آنرا به نمايش عمومي گذاشت.
بين سالهاي ۱۸۸۵ تا ۱۸۸۷، سه مدل از اين نوع خودروها را طراحي كرد. مدل اول كه بنز آنرا در سال ۱۹۰۶ به موزه آلمان اهداء كرد. مدل دوم كه چندين بار طراحي و بازسازي شد. مدل سوم كه از چرخهاي چوبي استفاده مي كرد و «برتا» براي اولين بار با اين خودرو به مسافرتي طولاني رفت.
در سال ۱۸۸۶ توليدات بنز جوابگوي تقاضاي مردم براي خودرو نبود و او«Benz & co. Rheinische Gas motoren Fabrik» را به كارخانه بزرگتر در والدهافتتراس منتقل نمود.

دراين كارخانه تا سال ۱۹۰۸ خودرو توليد مي شد. در سال ۱۸۹۳ مرسدس بنز خودروهايي توليد مي كرد كه مجهز به محورهاي پيچشي بود.
بين سالهاي ۱۸۹۴ تا ۱۹۰۱ بنز خودرو مدل «velo» را در كارخانه «Benz & co» توليد مي كرد. اين خودرو از قيمت متعادلي برخوردار بود و از اين خودرو دو نفره جمعاً ۱۲۰ دستگاه توليد شد. بتدريج Benz & co به قدري پيشرفت كرد كه پيشتاز در امر خودرو سازي شد و در نهايت در سال ۱۸۹۹ به يك شركت سهامي تبديل شد
«جوليوس گان» عضو هيئت مديره و مسئول امور بازرگاني شركت شد كارگران قسمت توليدي از ۵۰ نفر در سال ۱۸۹۰ به ۳۴۰ نفر در سال ۱۸۹۹ رسيد. در همين سال بنز به تنهايي ۵۷۲ دستگاه خودرو توليد كرد.
۲۴ ژانويه ۱۹۰۳، روزي بود كه كارل بنز از كارهاي فني كناره گيري كرد، و به عنوان ناظر هيئت مديره به كار خودش ادامه داد. اين اقدام او نتيجه مشاجره اي بود كه با مدير عامل داشت زيرا مدير عامل تصميم داشت كه از طراحان فرانسوي در طرح مانهايم استفاده كند و هدفش مقابله و رقابت با «مرسدس» بود. همچنين دو پسر كارل، ايگن و ريچارد، همراه با اين اقدام او شركت را ترك كردند اگر چه ريچارد در سال ۱۹۰۴ به عنوان مدير توليد خودروهاي مسافرتي به شركت برگشت. در پايان همان سال كل فروش شركت ۳۴۸۰ دستگاه بود.

تویوتا را باید بنیان گذار صنعت اتومبیل سازی ژاپن دانست. این خودرو ساز که امروزه گوی سبقت را از جنرال موتورز آمریکا ربوده است و رده نخست تولید کنندگان خودرو را به خود اختصاص داده است. تویوتا در سال 1933 از کارخانه نساجی به نام TOYODA AUTOMATIC LOOM متولد شد. این کارخانه، کارخانه ای بود که در شهر تویودا که Sakichi Toyoda در آن با استفاده از ابریشمی که در این شهر به وفور یافت می شد به تولید پارچه می پرداخت.

اما با کاهش تقاضا برای پارچه های ابریشمی، آقای تویودا و پسرش Kichiro Toyoda به این فکر افتادند تا با تولید وسایل و ماشین آلات دیگر، کارخانه خودرا سرپا نگه دارند و بنابر این به پسرش سفارش کرد تا در گوشه ای از کارخانه به تولید اولین اتومبیل تویوتا مشغول شود.

بالاخره نخستین نوزاد این کارخانه اتومبیل سازی در سال 1935 با نام A1 متولد شد. TOYOTA MOTORS در سال 1937 به عنوان یک خودرو ساز مستقل ثبت شد. اگرچه نام موسس این کارخانه تویودا بود ولی نام تویوتا برای آن انتخاب شد تا زندگی شخصی آقای تویودا و زندگی کاری وی از هم تفکیک شوند. علاوه بر آن دو دلیل دیگری نیز برای این انتخاب وجود داشت. نخست آنکه چون برای نوشتن کلمه تویوتا در زبان ژاپنی باید هشت بار قلم از کاغذ برداشته می شد و عدد هشت در منطقه خاور دور و ژاپن عدد خوش یمنی است و دلیل دیگر آنکه تلفظ نام تویوتا از تویودا آسان تر است.

لوگوی کارخانه تویوتا نیز در نوع خود جالب توجه است. آرم این کارخانه از دو بیضی که درون یک بیضی بزرگ تر قرار دارد تشکیل شده است و اگر با دقت بیشتری به آن نگاه کنیم می توانیم تمامی حروف تشکیل دهنده نام تویوتا را در آن ببینیم! و اینگونه دنیا تویوتا را شناخت.

اکنون تقویم، اکتبر سال 1957 را نشان می دهد. شرکت تویوتا نخستین مرکز فروش محصولات خودرا در آمریکا در ایالت کالیفرنیا تأسیس می کند. هیچ کس این اتفاق را حادثه مهم و تأثیر گذاری بر صنعت خودرو سازی آمریکا نمی داند. دیگر خودروسازان آمریکایی نیز بدون هیچگونه ترسی از رقیب تازه نفس اما گمنام خود به کار ادامه می دهند. بازار خودرو آمریکا تحت سیطره دو نام بزرگ این کشور یعنی فورد و جنرال موتور است. تویوتا کار خودرا در آمریکا با مدل کراون آغاز می کند. پروژه کراون شکست می خورد و میزان فروش تویوتا تا 7 سال بعد از حضور خود در آمریکا رقمی کمتر از 1000 دستگاه را نشان می دهد. اما تویوتا عقب نشینی نکرده و به دنبال راهکارهایی برای دستیابی به بخش وسیع تری از بازار خودرو آمریکاست. هفت سال پس از ورود نخستین تویوتا به خاک آمریکا، تویوتا مدل کرونا را به آمریکا می آورد. کرونا با قیمت 1760 دلاری خود نشان می دهد که توانایی کسب سهم قابل قبولی از بازار و البته نام و نشان خوب و جایگاهی مناسب برای تویوتا را دارد. پس از عرضه کرونا در آمریکا شرکت تویوتا دو سال زمان می خواست که میزان فروش خود را به رقم 30 هزار دستگاه در سال برساند. سال 1967 سی و یک هزار دستگاه تویوتا در آمریکا فروخته می شود. دو سال بعد این میزان فروش چهار و نیم برابر شده و در سال 1969 فروش تویوتا به 130 هزار دستگاه می رسد.

شاید بهتر است این میزان فروش را یک پرش به جلو بنامیم تا یک گام به جلو! وارد دهه هفتاد میلادی می شویم. تویوتا همچنان با سرعت فوق العاده ای در حال نفوذ به بازار های آمریکایی است به طوری که در سال 1972 یعنی تنها 15 سال پس از حضور در امریکا به تعداد غیر قابل پیش بینی 311 هزار دستگاه تویوتا فروخته می شود.

مسئولین تویوتا با تیزهوشی خاصی از هر فرصتی نهایت بهره را می برند. شاید بهترین فرصت پیش آمده برای تویوتا بحران نفتی سال های ابتدایی دهه هفتاد بود که تویوتا از این اتفاق نهایت بهره را برده و گام دیگری را برای فروش بیشتر در بازار آشفته آمریکا بر دارد. بدین ترتیب پس از ورود به آمریکا چند سالی طول نمی کشد که موقعیت تویوتا به جایی می رسد که مسئولین تویوتا در سال 1980 تصمیم به تأسیس سایت تولیدی خود در خاک آمریکا می کنند. (اولین نمایندگی تویوتا در خاک آمریکا در کنار غول آن زمان، فورد!)

و اما لکسس:
در سال 1983 یک جلسه محرمانه با حضور مسئولین کمپانی تویوتا برگزار می شود. در این جلسه مدیر کل وقت مجموعه تویوتا تصمیم می گیرد اتومبیلی لوکس بسازد که در دنیا بهترین باشد و در همان جلسه به زیر مجموعه خود دستور می دهد که بدون محدودیت زمانی و پولی این کار را به انجام برسانند. حدود چهار هزار نفر از بهترین ها دست به کار می شوند تا در سپتامبر سال 1989 اولین خودروی لکسس با نام  LS 400 به به بازار عرصه شد.

هیچ اتومبیلی به اندازه لکسس نتوانسته است نتایج درخشانی در زمینه کیفیت ساخت و رضایت مشتری کسب کند. محصولات کمپانی لکسس که در ابتدا قرار بود نام "لکسیس" برای آن انتخاب شود در بدو ورود خود به بازار با یک اتفاق ناگوار رو برو می شوند. هشت هزار خودروی لکسس LS ورودی به آمریکا در قسمت کنترل کروز خود مشکل پیدا می کنند. این اتفاق می تواند کار لکسس را نیامده تمام کند! اما تصمیم گیران و مسئولان لکسس با تیز هوشی خاصی از یک اتفاق وحشتناک در ابتدای کار خود، یک تبلیغ استثنایی برای خود می سازند و با عرضه یک سرویس فوق العاده و متفاوت تمامی نگاه ها را به سوی خود جلب می کنند. این بار نه تنها مشتریان آمریکایی بلکه رقبای لکسس که رقیب را جدی نگرفته بودند اکنون با دید متفاوتی به این رقیب خطرناک نگاه کردند. لکسس در اولین سال حضور خود در آمریکا بیش از پنجاه هزار دستگاه فروخت و در سال 1996 به مجموع فروش نیم ملیون دستگاه در عرض هفت سال حضورش در آمریکا دست یافت.

لکسس سری RX:
نسل نخست RX در سال 1998 به بازار عرضه شد. RX نخستینSUV که تحت نام لکسس به بازار عرضه گشت. با ورود RX به بازار، گروه جدیدی از اتومبیل به نام کراس اوور معرفی شد.

سری نخست RX

نسل دوم "آر ایکس" در سال 2003 در حالی به دوست داران صنعت خودرو معرفی شد که آنها مجذوب خودروی تازه از راه رسیده ب.ام.و یعنی X3 بودند. این خودرو در مدت زمان حضور خود در بازار های بین المللی به موفقیت های بسیاری دست یافت. "آر ایکس" نسل دوم در سال 2008 پر طرفدار ترین اس یو وی لوکس در ایالات متحده آمریکا و پر فروش ترین مدل لکسس در همین سال بود.

نسل دوم این لکسس در سال 2008 در حالی وارد بازار خودرو کشورمان شد که خود را آماده بازنشستگی می کرد و منتظر نسل بعدی خود بود. "آر ایکس" نسل دوم با شکل و شمایلی که بی شباهت به خودروی پر فروش کشور یعنی تویوتا پرادو نبود. در ایران به دلیل ناشناخته تر بودن برند لکسس نسبت به دو رقیب محبوب خود یعنی ب.ام.و و مرسدس بنز نتوانست به فروش مطلوبی برسد.

طرح ظاهری نسل دوم این خودرو اگرچه از طرح های متداول و معمول خودروهای SUV فاصله داشت و به خصوص در نمای جانبی شبیه به یک  SUV نبود، اما RX نسل دوم را نباید زیبا نامید. مخصوصا اینکه زاویه ستون انتهایی خودرو چراغ های سفید قسمت عقب خودرو با بسیاری از سلیقه ها همخوانی نداشته و مدتی زمان می برد تا به آن عادت کنید! اما به هرحال همه این ویژگی ها به اضافه کیفیت بسیار مطلوب این محصول باعث شده است که با خودرویی متفاوت رو برو باشید.

سری دوم Lexus RX

نیم نگاهی به RX تازه از راه رسیده:
شاید بهترین تعبیر برای RX جدید، "بمب تکنولوژِی" یا فستیوالی از فناوری های جدید باشد. به طوری که "مارک تمپلین" مدیر کمپانی لکسس در هنگام معرفی RX جدید، این اتومبیل را جذاب ترین اتومبیلی خواند که این کمپانی تا کنون عرضه کرده است. در عین حال "تاکایوکا کاتسودا" سرمهندس پروژه آر ایکس جدید، این خودرو را "اختراعی جدید" خوانده است.

RX جدید محصول یک تیم طراحی به نام L-Finesse بوده که روند طراحی آن در مدل GS سال 2006 به دوست داران لکسس معرفی گردید. تمامی ابعاد خارجی نسل جدید این خودرو بزرگ تر از مدل پیشین است.

اولین نکته ای که در برخورد اول با این خودرو توجه بیننده را به خود جلب می کند زاویه جدید خمش ستون انتهایی خودرو و طراحی پنجره های درهای عقب خودروست. RX جدید کمی بیشتر از نسل پیشین خود با تعاریف خودرو SUV فاصله گرفته است.

برخودرد هنرمندانه انحنای شیشه عقب و شیشه درب های عقب خودرو در محل ستون C طرحی بسیار پویا و جدید را در ذهن بیننده ایجاد می کند. هنگامی که از نمای جانبی به خودرو می نگرید شیشه های کناری توجه شما را جلب خواهند کرد. ارتباط و تناسب ابعاد مابین شیشه و بدنه خودرو یکی از مهم ترین عوامل تأثیر گذاری در طراحی خودروست.

یک اصل طراحی خودرو این است که اگر ارتفاع خودرو را از سقف خودرو تا سطح زمین به سه بخش مساوی تقسیم کنیم، باید نسبت شیشه ها به سطح بدنه را یک از سه در نطر گرفت. نحوه طراحی شیشه های کناری RX با توجه به اینکه سطح شیشه ها از تناسبات معمول خودرو، کمتر است، حس دینامیکی قوی و ظاهری اسپرت را به بیننده القا می کند. اما از طرفی این روند خوشایند طراحی، مشکلاتی را نیز دارد که مهم ترین آن تنگی فضای داخل و به نوعی فدا شدن عملکرد خودرو در برابر ظاهر خودروست. واضح ترین مثال همین مشکل در این مورد مرسدس CLS است که علیرغم طراحی اغواگر و استایلی مسخ کننده، از فضای داخلی تنگ و تاریکی رنج می برد. در این گونه طراحی ها شما با طراحی فراتر از زمان و خودرویی با ظاهر کاملا دینامیکی روبرو هستید. اما از طرفی باید این نکته را نیز بپذیرید که در کنار همه این ویژگی ها تنگی فضای داخل و نوعی احساس خفگی نیز همراه شما خواهد بود. اما با توجه به ابعاد خودروی RX و کلاس این خودرو، این نکته منفی، چندان آشکار نمی شود.

جلوی خودرو ساده و زیبا طراحی شده است. خطوط تیز و زوایای تند قسمت جلوی خودرو، شما را ناخوداگاه یاد طرح های رادیکال شرکت " آکورا" می اندازد. اما در این بین از شباهت هنرمندانه چراغ های این خودرو با چراغ های سری LS و IS این کمپانی نمی توان به سادگی گذشت. شباهت های نسل جدید آر ایکس با نسل دوم خود به مراتب کمتر از شباهت های نسل دوم و نسل اول این خودرو می باشد. به همین دلیل در هنگام مشاهده این خودرو به نظر می رسد که با سری جدیدی از کمپانی لکسس روبرو هستیم نه با  آر ایکس جدید. اما هنگامی که با دقت بیشتری به خودرو نگاه کنیم رگه های از پدر را در این خودرو مشاهده خواهیم کرد. سپر بزرگ و عضلانی قسمت جلو و جلو پنجره ای که نسبت به نسل قبلی این خودرو جدید سازی شده اند گویای این شباهت هاست. 

در قسمت عقب خودرو با ظاهری کاملا آر ایکسی مواجه هستیم! چراغ های سفید یا به تعبیری "یخی"، که ادامه دهنده رویه ی نسل اول این خودروست و فرم سپر عقب خودرو که در برگیرنده پروژکتور های عقب خودروست جای تردیدی نخواهد گذاشت که این خودرو یک آر ایکس است.

هرچند در ابتدای معرفی این سری از محصولات لکسس بیان شد، قسمت عقب همواره یکی از انتقاد برانگیز ترین قسمت های این خودرو بوده و هست، اما این بار طراحان هنرمند لکسس با طراحی گرافیک زیباتری برای چراغ های عقب، طرح متفاوتی را ارائه کرده اند. در نسل پیشین این خودرو علاوه بر اینکه چراخ های یخی با سلیقه بسیاری همخوانی نداشت به جرات می توان خود گرافیک چراغ ها را نیز زشت نامید. اما در نسل جدید شما با چراغ هایی روبرو هستید که پیشتر در خودرو های کانسپت دیده بودید.

صرف نظر از طراحی بدنه این خودرو، RX جدید در داخل کابین نیز همانند نسل پیشین خود از جذاب ترین کابین ها در زمان فعلی بهره می برد.

به هر حال آنچه که گفته شد اولین احساس در اولین برخورد با این خودرو می باشد و طراحی ظاهری هر چیزی به دور از هرگونه قاعده و قانونی به سلیقه مصرف کننده بستگی دارد. محبوبیت و خوش نامی لکسس در بازار های جهانی و موفقیت های گذشته نسل های جای تردیدی در موفقیت این خودرو نخواهد گذاشت. اما باید دید که سری اول و دوم این خودرو در بازار سنتی خودروی ایران که مصرف کننده حاضر است با پرداخت بهای بسیار بیشتری امکانات کمتری در اختیار داشته باشد و لوگوی بنز یا ب.ام.و را در جلوی خودروی خود مشاهده کند به چه میزان موفقیتی دست خواهد یافت!

شركت خودروسازي آئودي نيز چون ديگر خودروسازان اروپايي پيشينه‌اي طولاني دارد و بيش از يك قرن پيش توسط آگوست هورچ آلماني درسال 1899 به وجود آمد كه اين شركت ابتدا نامش هورچ كمپاني بود و سال 1901 اولين خودروي خود را به كمك 15 كارگرش توليد كرد.

اين خودرو سرعتي معادل 32 كيلومتر بر ساعت داشت. سال 1909 آگوست هورچ شركت ديگري را به جاي شركت قبلي تأسيس كرد و آن را Audi ناميد كه در واقع ترجمه لاتين اسم خودش يعني هورچ بود. در اين زمان خودروهايي را توليد كرد مانند خودروي نوع A كه سرعتي برابر با 22كيلومتر برساعت داشت.

همچنين با چند خودرو درمسابقات رالي نيز شركت كرد. با شروع جنگ جهاني اول شركت آئودي مجبور به توليد وسايل جنگي شد. آگوست هورچ سال 1920 از مديريت شركت آئودي كناره‌گيري كرد اما به عنوان عضوي از هيات مديره باقي ماند.

در سال 1929 خودروي 6 سيلندر 4655 و سال 1929 خودروهاي مدل Derseden و Zwickau را عرضه كرد. در همين سال خودروهاي 4 و 6 سيلندرديگري را تحت ليسانس شركت پژو روانه بازار كرد. سال 1930 شروع به توليد خودروهايي كوچك كرد و در اين زمان 9‌/‌17 درصد از بازار خودروي آلمان را در اختيار داشت. با شروع جنگ جهاني دوم همانند ديگر خودروسازان دنيا، شركت آئودي به توليد جنگ افزار و خودروهاي جنگي پرداخت و خودروهاي جنگي مدل IFAF و IFAF8 را توليد كرد.

پس از جنگ جهاني دوم درسال 1958 شركت بنز حدود 87 درصد از سهام اين شركت را خريداري كرد و سال 1959 مابقي سهام شركت را نيز خريد، اما پس از آن در سال 1964 شركت Volkswagen 50 درصد سهام آئودي را از شركت بنز خريداري كرد و شركتي را با همان نام راه‌اندازي كرد و محصولاتي را با همان نام قديمي توليد و عرضه كرد و مدل‌هايي چون مدل 60، مدل 75 و مدل 80 و مدل 90 را عرضه كرد. سال 1969 شركت به NSU پيوست و به NSU Audi تغيير نام داد.

اين شركت سال 1972 خودروي مدل 80 FOX و سال 1974 خودروي مدل آئودي 50 را عرضه كرد. پس از آن خودروهاي ورزشي 6 S و 8 Sرا توليد كردند كه در مسابقات رالي به موفقيت‌هاي چشمگيري نيز دست يافتند.

سال 1986 شركت آئودي خودروي مدل 80 خود را بهبود بخشيد و نمونه جديد و پيشرفته‌اي از آن ارائه كرد كه با استقبال خوبي مواجه شد و سال 1982 تا 1987 خودروهاي سري آئودي 5000 را روانه بازاركرد.

در سال 1991 شركت آئودي براي سومين سال پي‌درپي دربازارهاي آمريكا به بالاترين ميزان فروش خود دست يافت و اين رشد و افزايش فروش شركت تا سال 2008 با دستيابي به بازارهاي آسيا ادامه داشت. به‌طوري كه حدود 60 درصد بازار آسيا را به دست گرفت.

شركت آئودي اولين توليدكننده خودروهاي تمام گالوانيزه در جهان است، همچنين صاحب خودروي A8 با بدنه تمام آلومينيومي است.

شركت خودروسازي دادج سال 1900 توسط دو برادر به نام‌هاي Horase and JahnDodg در آمريكا تاسيس شد. اين شركت در ابتدا براي شركت‌هاي خودروسازي قطعات و موتورخودرو توليد مي‌كرد. رفته‌رفته برادران دادج تصميم گرفتند به توليد خودرو بپردازند و به اين ترتيب سال 1914 اولين خودروي 4 سيلندر خود به نام Dodg30 را عرضه كردند. در سال 1916 آنها خودروهاي خود را به مكزيك بردند. در سال 1920، Horase Dodg براثر بيماري درگذشت و هدايت شركت به جان واگذارگرديد.

در اين زمان شركت دادج توافقنامه‌اي با شركت برادران گراهام براي توليد كاميون امضا كردند و كاميون K34 را توليد كردند. در اين مدت آنها توانستند به رقم 160 ميليون دلارفروش سالانه دست پيدا كنند. شركت دادج در سال 1925، 51 درصد از سهام شركت برادران گراهام را خريداري كرد و در سال 1926 بقيه سهام شركت يعني 49درصد ديگر را نيز به دست آورد. در سال 1927 خط توليد خودروهاي 6 سيلندر نيز در شركت دادج راه‌اندازي گرديد و خودروي 6 سيلندر senior عرضه شد.

در سال 1928 نيز خودروي 6 سيلندر victory هم توليد شد. درسال 1928 به بالاترين ميزان فروش يعني 170ميليون دلاردست يافت. در سال 1930 شركت 15 مدل خودرو به بازار عرضه كرد و در همين سال خط توليد خودروهاي 8 سيلندر را نيز راه‌اندازي كرد و خودروي deluxe six در سال 1934 توليد شد. درسال 1939 دادج به توليد خودروهاي لوكس و گران قيمت پرداخت. با شروع جنگ جهاني دوم شركت دادج مانند ديگر خودروسازان دنيا به توليد ماشين‌آلات جنگي پرداخت مثل تانك جنگي مدل WC54. پس ازجنگ با تغيير در مديريت، دادج شروع به توليد خودروهاي جديد مثل V8 كرد و درسال 1958 خودروي COUPE و در سال 1961 خودروي LANCER نيزعرضه شد. درسال 1965 مدل‌هاي جديدي مانند CORONET و CHARYER نيز توليد شد كه هردو موفقيت‌هاي زيادي را كسب كردند. سپس خودروهاي polara و Monaco معرفي شدند كه از محصولات پرفروش شركت محسوب مي‌شدند. طي سال‌هاي 1960 تا 1970 شركت دادج به محبوبيت زيادي رسيد و در سال 1976 خودروي aspen و درسال 1977 خودروي معروف ديپلمات عرضه و توليد شدند. درسال 1980 نيز خودروي k-car توليد شد. طي سال‌هاي 1980 تا 1990 دادج خودروهاي موفق و معروفي را به بازار معرفي كرد.

جام جم آنلاين: شــــركــــت خودروسازي ميتسوبيشي در سال 1870 توسط Yataro Iwasaki به وجود آمد. اين شركت در ابتداي تاسيس يك شركت كشتيراني بود و لذا در همان سال وارد تجارت زغال‌سنگ براي سوخت كشتي‌هايش شد و همچنين به تعمير و نگهداري كشتي‌هاي قديمي نيز مي‌پرداخت.

شركت در سال 1881 موفق به خريد يك معدن زغال سنگ شد چراكه در آن زمان سوخت گراني محسوب مي‌شد. شركت ميتسوبيشي علاوه بر اين در صنايع بانكداري، بيمه، گمرك و كارهاي تجاري ديگر نيز فعال بود و لذا نقش كليدي در صنايع ژاپن داشت.

با شروع جنگ جهاني دوم، ميتسوبيشي به توليد هواپيماهاي جنگي نيز پرداخت. شركت ميتسوبيشي به عنوان توليدكننده خودرو كار خود را در حوزه خودروسازي عملا در سال 1917 آغاز كرد و در همان سال خودروي مدل A را معرفي و عرضه كرد كه به منزله اولين سري خودرو در ژاپن محسوب مي‌شد و پس از آن خودروي Saden كه براساس خودروي فيات 3 ساخته شده بود، به بازار عرضه شد كه با استقبال خوبي مواجه شد.

در سال 1934 شركت ميتسوبيشي با شركت هواپيمايي ميتسوبيشي تركيب شد و به كارخانه‌اي عظيم در ژاپن تبديل شد. در سال 1953 خودروي ميتسوبيشي 500 نيز توليد شد. در طي اين دهه شركت ميتسوبيشي موفق به توليد 75000 خودرو در سال شد.

از سال 1970 شركت با تغيير در استراتژي‌هايش تصميم به افزايش صادرات گرفت به طوري كه در سال 1971 خودروي گالانت را به طور گسترده به آمريكا صادر كرد و پس از آن نيز اين خودرو به استراليا صادر شد.

در طي سال‌هاي 1973 تا 1978 ميتسوبيشي توانست محصولاتش را به بازارهاي اروپا نيز صادر كند. ميتسوبيشي در سال 1980 موفق به توليد يك ميليون خودرو در سال شد. در سال 1989 ميتسوبيشي موفق شد توليد خود را به 1.5 ميليون در سال برساند و در سال 1990 خودروي معروف پاجرو Pajero را نيز به توليد انبوه رساند.

در طي 100 سال اخير مجموعه شركت‌هاي ميتسوبيشي علاوه بر اين كه در ژاپن از صنايع عظيم و برجسته به شمار مي‌آيد، در دنيا نيز با تاسيس شركت‌هاي چندمليتي عظيم در كشورهاي مختلف بسيار شهرت دارد و امروزه با بيش از 80 كشور جهان داد و ستد تجاري دارند.

با توجه به نیاز مداوم علاقه مندان به صنعت خودرو به مراجعه به وب سایت های شرکت های خودروسازی، این مطلب با منظور گردآوری آدرس وب سایت های کمپانی های خودروسازی تدارک دیده شده است. در صورتی که برندهایی از این لیست جا افتاده است،‌ پیشنهادهای خود را برای تکمیل این لیست در بخش کامنت ها مطرح نمایید.